Toon alles

Herinneringen

Ik zit te denken waar ik moet beginnen met mijn “penverhaal”. Er komen allerlei herinneringen bij me boven drijven. Ons gezin vroeger. Vader Theo, moeder Lies, broer Willem en zus Elly. Ook is er nog broer Theo, maar die was er maar af en toe, omdat hij als beroepsmarineman vaak maandenlang “op de vaart” was.

Muziek speelde bij ons gezin een behoorlijke rol. Pa bij de harmonie, Willem een trompet en Elly een accordeon. Ma ging vaak op visite bij haar broer Jan om het “oefenlawaai” te ontlopen. Ik kreeg op 6-jarige leeftijd een besklarinet. Dat vond ik prachtig, totdat ik met jeugdreuma maandenlang in het toenmalige St. Jozef ziekenhuis belandde. Het liep gelukkig goed af.

Op de TV werden alle operettes bekeken, die destijds veel op de Duitse TV werden uitgezonden. Ook hadden we een platenspeler met een wisselaar, waar maximaal 10 platen op elkaar op konden worden gelegd. Mijn broer Willem (elektricien) had een geheime zender: “Radio Meteoor”. Op zondagmorgen werd dan de toenmalige top 40 van Radio Luxemburg uitgezonden. De singles die we draaiden, kwamen overal vandaan, vaak ook nog met de nodige groeten en verhalen van de eigenaren. Leuk was dat, maar ook spannend, want je moest onvindbaar blijven als zender.

De klarinet kwam er niet meer. Ik weet niet meer waarom. Toen ik een jaar of 12 was kreeg ik een gitaar. De lessen kreeg ik van Rinus Ebbers: hartstikke leuk. Ik zat in een bandje, dat later Sound Selection (van Wiekens Volkslied) zou worden. Toen was ik er al niet meer bij, omdat ik mijn eerste baan als onderwijzer kreeg. In mijn onderwijsbaan heb ik heel veel muziekonderwijs gegeven als vakleerkracht muziek. De gitaar speelde daarbij altijd een grote rol. De kinderen vonden dat prachtig. Tegenwoordig met de reünie van een schoolklas hebben ze het er nóg over.

Via Rinus Ebbers kwam ik bij het Ulfts Mannenkoor. Ik kwam bij de bassen, maar had een groot stembereik. De mannenkoorzang hield bij mij op toen ze op concertreis gingen naar Spanje. In die tijd deed ik examen op de Pabo in Arnhem. Ik kon dus toch niet mee en had geen zin om liedjes te leren, die ik tóch niet kon zingen.

Via Elly, mijn zus, kwam ik bij het Ulfts Gemengd Koor terecht. Janus was toen dirigent. We oefenden in zaal Schot in Oer. Vooral ná de repetitie was het altijd beregezellig in het café. Janus dronk zijn borreltje, er werd gebiljart en ook werd er gezongen. Vaak kwamen de schutterijleden ook binnen om “mee te genieten”. Rond 1990 ben ik van het koor afgegaan, omdat ik er geen zin meer in had. Later, toen mijn zus Elly invalide werd, hebben Ans en ik ons weer aangemeld. Nu dus zo’n 25 jaar geleden ……

Bij de bassen voel ik me prima thuis. We hebben een fijne groep, die graag goed wil zingen. We ondersteunen elkaar en hebben het nodige plezier. Jammer, dat we Frans moeten missen. Frans en ik kennen elkaar al vanaf onze jeugd. Ik ging wel eens met de schoolklas bij hem kijken op de boerderij. Hij vertelde dan vol passie over zijn werk en de dieren. Behalve dat hij een fijne vent was, kon hij écht goed zingen en had een mooie stem om naar te luisteren.

Totdat ik met pensioen ging stond de school altijd bovenaan . . . . .Dag en nacht was ik ermee bezig. Niet voor niets dus een burn-out en een hartinfarct. Maar goed, ook dát hebben we gehad. Wél heb ik me voorgenomen om met pensioen die dingen te doen die ik leuk vind: – een keyboard gekocht en mezelf dit aangeleerd; – in een bandje (timeline) gespeeld; – de Strangzangers begeleiden met gitaar; – samen spelen met accordeonist Gert van de Pavert en natuurlijk zingen met het UGK met zijn gezelligheid en leuke uitjes.

Nu de Coronawolk bijna voorbij is kijken we weer uit naar meer zonniger tijden. Dat wil zeggen dat de zangspieren weer geoefend moeten worden na zo lange tijd. De eerste repetitie . . . .  Elkaar weer effe zien, de verhalen die we elkaar te vertellen hebben en natuurlijk zingen . . . .  Ík denk …. Geen liedjes aanleren, maar gewoon de liedjes zingen, die we kennen  . . . . . spieren losmaken dus. Maar goed, dát beslist Gerard onze dirigent. Ik hoop jullie weer spoedig te zien . . . .

Groetjes Leo

 

   Ik geef de pen door aan Frieda Heijmen

 

 

 

Leo heeft goede herinneringen aan activiteiten samen met en georganiseerd door de bassen, waarvan enkele foto’s.