Ontspannen concert UGK in de Hemel VI
Uitgerekend op de dag van de laatste tv-uitzending van Boer Zoekt Vrouw Internationaal gaf het Ulfts Gemengd Koor op zondagavond 23 april het concert ‘UGK In de Hemel VI’. Het concert was, om in de bewoordingen van boer David te blijven, super leuk en super ontspannen, het programma super gevarieerd en de sfeer super gezellig. Dat was ook te danken aan het gastoptreden van het trio, dat sinds kort samen zingt en speelt, de Alpen Bub’n.
Het publiek liet ons niet in de steek. Een goed gevulde zaal kon onze nieuwe outfit – in de tinten grijs, wit, ecru en blauw – bekijken en luisterde naar het verrassende en nieuwe repertoire. Oud-lid Annie van Os, nu drie jaar weg bij het UGK, verwonderde zich hierover. Van de dertien nummers kon ze er nog drie meezingen. Ze sprak haar lof uit voor de keuze en de uitvoering.
We begonnen, onder de plezierige en kundige leiding van Gerard Rutjes en met de betrouwbare begeleiding van pianist Henk Bennink met twee liefdesliederen: You Raise Me Up en Love Changes Everything. Met die Nachtigall van Felix Mendelssohn haalden we op een integere manier de lente binnen en met La Vergine ontroerden we met onze soliste, sopraan Annet Heijnst, die een glasheldere solo neerzette. Tijdens het Hallelujah van Leonard Cohen hielden we die intieme, serieuze sfeer nog even vast, om daarna met de Java Jive vrolijkheid te brengen. Alt Astrid Heuvels soleerde standvastig bij het speels gearrangeerde Erès tu.
De Alpen Bub’n, bestaande uit zangeres Ali Sturris, harmonicaspeler Feico van Soest en zanger en drummer Martien Beekema, zorgden voor gezelligheid met tal van nummers uit de Alpen, Limburg en de Achterhoek. Er werd ongedwongen meegezongen, gedanst en ‘geschunkeld’ op nummers als Herzilein, du musst nicht traurig sein en Steirerman San Very Good, maar ook op Toen ik nog een jungske was en natuurlijk op het verzoeknummer Ulft blif Ulft.
Na de pauze ging het UGK verder met het serieuze Bridge over Troubled Water en Ev’ry Time We Say Goodbye. Daarna klonk het vrolijke The Dance van Edward Elgar, een nummer waarbij koor en dirigent alle zeilen moeten bijzetten vanwege de snelheid waarmee de woorden moeten worden uitgesproken en de snelle wisselingen in de muzikale uitvoering. Doodstil was het daarna in de zaal bij het indrukwekkende Benedictus van Karl Jenkins, waarbij de overgang van pianissimo naar fortissimo het publiek deed opschrikken.
Gabriella’s song hield de gedragen sfeer nog even vast.
Als uitsmijter van het ontspannen concert, waarbij niet alleen het publiek, maar ook de uitvoerenden genoten, klonk overtuigend de Bohemian Rhapsody.
Josée Gruwel
Foto’s van dit VIe Hemelconcert zijn te zien in fotoalbum: Hemelconcert 2017