Gaanderen, 20 nov. 1963, stond er boven het volgende gedicht in mijn poesiealbum.
Tevreden lijken is een kunst
Tevreden worden is een gunst
Tevreden zijn is een groot geluk
Tevreden blijven is een meesterstuk
Geschreven door juffrouw Witjes van de 4 de klas.
Hetzelfde gedichtje vonden we in mijn moeders papieren met de hand geschreven op een notitieblokje. Het was zo typisch mijn moeder dat we de tekst op de rouwkaart gebruikt hebben.
Vorig jaar 7 juni is ze overleden, midden in de coronatijd op 95-jarige leeftijd. Het was een jaar van afnemende gezondheid, geestelijk en lichamelijk, maar nooit een klacht, altijd tevreden.
In 1989 overleed mijn vader en hoewel mijn moeder hem erg miste, pakte ze de draad weer op en wilde voor kinderen en kleinkinderen er zijn. Ze kreeg er zelfs nog 7 achterkleinkinderen bij van wie ze erg kon genieten.
Nu we al weer bijna een jaar verder zijn en corona en de oorlog in Oekraïne ons blijven bezighouden, is het wel moeilijk de nodige pluspunten te blijven zoeken en blijft positief denken en tevreden blijven een meesterstuk voor lichaam en geest.
Annet Heijnst
Ik geef de pen door aan Stef Hermsen